1. celu rozpoznanie potrzeb firmy i jej pracowników. Zdecydowanym błędem jest brak trójpoziomowej analizy potrzeb wynikających nie tylko z właściwości jednostki, ale także grupy pracowników i firmy, jako działalności opierającej się na pracy wielu osób. Wśród innych błędów zwrócić uwagę należy na niewłaściwy dobór grupy beneficjentów uczestniczących w szkoleniu – związane to być może zarówno ze zbyt liczną grupa jak i niewłaściwym doborem grup wiekowych. Rażącymi błędami są ponadto zbytnie uogólnienia dotyczące zarówno celów szkolenia, jego harmonogramu, traktowanie szkolenia i jego programu w sposób schematyczny bez wstępnej diagnozy i rozpoznania środowiska, w którym szkolenie będzie przeprowadzane.
    Niepowodzeniem zakończyć się może także takie szkolenie, którego organizatorzy nie zapewnili uczestnikom odpowiednio przygotowanej i wyposażonej sali wykładowej. Brak podstawowych sprzętów bądź niewłaściwy stan techniczny wpływają na dezorganizację pracy trenera oraz zaangażowanie uczestników. Wśród błędów organizacyjnych związanych z nadmiarem wrażeń znajdują się m.in. błędy polegające na nadmiernym przywiązaniu uwagi do miejsca, w którym odbywa się szkolenie, powodując rozproszenie uwagi oraz skupienie się na innych aspektach niż nauka i zdobywanie nowych kompetencji. Ważnym aspektem kończącym szkolenie jest podsumowanie i ewaluacja. Prawidłowo przeprowadzona, z użyciem miarodajnych narzędzi jest bardzo ważnym elementem podsumowującym szkolenie.

  2. Niezmiernie często mimo wszelkich działań podejmowanych w celu jak najlepszego przygotowania szkolenia, pojawiają się błędy i niedociągnięcia mające wpływ na przebieg szkolenia oraz jego końcowe rezultaty. Błędy te zdarzają się nie tylko początkującym koordynatorom lub trenerom, lecz również doświadczonym pracownikom firm organizujących szkolenia.
    Wiele z niedociągnięć i potknięć można uniknąć, jednak błąd ludzki jest sprawą tak oczywistą i niezwykle często spotykaną, że niekiedy widoczny jest od razu, a innym razem odkrywamy go dopiero po przeanalizowani pojawiających się nieprawidłowości. W całym procesie związanym z organizacją szkolenia dojść może do wielu sytuacji, w których stykamy się z błędami popełnionymi przez organizatorów i projektantów, a zwłaszcza trenerów prowadzących szkolenia. Każdy z etapów tworzenia, realizacji i ewaluacji niesie ze sobą ryzyko pomyłki.
    Najczęściej popełniane błędy związane są z przeprowadzanymi, jako pierwsze, działaniami mającymi na celu rozpoznanie potrzeb firmy i jej pracowników. Zdecydowanym błędem jest brak trójpoziomowej analizy potrzeb wynikających nie tylko z właściwości jednostki, ale także grupy pracowników i firmy, jako działalności opierającej się na pracy wielu osób. Wśród innych błędów zwrócić uwagę należy na niewłaściwy dobór grupy beneficjentów uczestniczących w szkoleniu – związane to być może zarówno ze zbyt liczną grupa jak i niewłaściwym doborem grup wiekowych. Rażącymi błędami są ponadto zbytnie uogólnienia dotyczące zarówno celów szkolenia, jego harmonogramu, traktowanie szkolenia i jego programu w sposób schematyczny bez wstępnej diagnozy i rozpoznania środowiska, w którym szkolenie będzie przeprowadzane.
    Niepowodzeniem zakończyć się może także takie szkolenie, którego organizatorzy nie zapewnili uczestnikom odpowiednio przygotowanej i wyposażonej sali wykładowej. Brak podstawowych sprzętów bądź niewłaściwy stan techniczny wpływają na dezorganizację pracy trenera oraz zaangażowanie uczestników. Wśród błędów organizacyjnych związanych z nadmiarem wrażeń znajdują się m.in. błędy polegające na nadmiernym przywiązaniu uwagi do miejsca, w którym odbywa się szkolenie, powodując rozproszenie uwagi oraz skupienie się na innych aspektach niż nauka i zdobywanie nowych kompetencji. Ważnym aspektem kończącym szkolenie jest podsumowanie i ewaluacja. Prawidłowo przeprowadzona, z użyciem miarodajnych narzędzi jest bardzo ważnym elementem podsumowującym szkolenie.

  3. Przechodząc przez różne lekcje życia, od kilku lat, widzę, że człowiek różnie w nich działa. Czasem mocniej, czasem słabiej, czasem milczy… Jednak zdarza się tak, że to ja nie chcę podejmować dialogu, że wchodzę w siebie i zamykam się, będąc sam dla siebie.
    Kiedyś, ktoś mi powiedział, że pierwsze spotkanie z kimś kogo jeszcze nie znamy jest doświadczeniem najmocniejszym i najbardziej rzutującym na przyszłe życie. Ważne jest jednak, żeby nie zmarnować czasu.
    Przez swoją głupotę, zajęcie się inną osobą, oddanie się jej całym sobą , a nie , przez skupienie się na swoich potrzebach i przyjemnościach zmarnowałem czas i popadłem w stres. Wracam do tego doświadczenia z całą gamą wyrzutów sumienia. Z poczuciem zmarnowanego czasu. A co jeśli wtedy „Ktoś” chciał mi powiedzieć coś ważnego, a ja go zignorowałem? Co jeśli nie będzie mu się chciało powtarzać jeszcze raz tego, co chciał mi powiedzieć wtedy?
    Czy mogę odzyskać zmarnowany czas?
    Do końca nie znam odpowiedzi na to pytanie. Jednak częściowo odzyskałem to, co utraciłem. Tylko została ta ogromna tęsknota za czymś, co mogło się wydarzyć, a się nie wydarzyło i to z mojej winy. Często zastanawiam się „co by było gdyby?”. Jednak zostaje jedna, najważniejsza sprawa. Człowiek żyje „dziś”. Nie „wczoraj”, choć to mogły być wydarzenia ważne i istotne. Nie „jutro”, choć plany na przyszłość mogłyby być wybitnie absorbujące. Dlatego „dziś” jest najważniejsze. To „dziś” czekam na pomocny głos, pomocną dłoń, to „dziś” podejmuję na nowo decyzję, czy chcę wejść z kimś w relację, czy nie, to „dziś” jest moim czasem! Co zrobię ze swoim „dziś” zależy ode mnie. Z natury jestem cierpliwy i do skutku powtarzam to, co może mnie ocalić i pokrzepić. Z doświadczenia jednak wiem, że nie warto jest marnować czasu.
    „Czas jest jedyną rzeczą, której nie da się odkupić.” Teodor Fontane
    Ja wiem, że straconego czasu nie da się odzyskać, można jedynie tak żyć, by go nie marnować, gdyż ta chwila w której to napisałem już minęła, nie wróci.

  4. 1. Czy uczący się dorośli mają poczucie, że poprzez swoją aktywność edukacyjną zaniedbują pozostałe sfery życia?
    2. Jakie są ich opinie na temat konsekwencji tej aktywności dla życia osobistego lub zawodowego?
    3. Z jakimi problemami wiąże się dla dorosłych ich uczestnictwo w zorganizowanej (poza-formalnej) edukacji?

Odpowiedz Kuba Anuluj odpowiedź

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Możesz używać poniższych tagów HTML:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>