Zgadzam się, że takie patologiczne spojrzenie na nas mamy pracujące w domu występuje. Ale czy jest to reguła? Może się mylę, ale moim zdaniem nie – najczęściej występuje tam, gdzie pan i władca jest przekonany o swojej wyższości nad wszystkim co się rusza i śmie oddychać, a jedyną rzeczą która go słucha i rozumie to pilot od telewizorów (w końcu jak to mówią kobiety, jest to prosty mechanizm). W 100% moich znajomych, faceci potrafią docenić pracę swoich żon, które z różnych powodów nie pracują – najczęściej wtedy, kiedy na świecie pojawia się dziecko. Później, po urlopie wychowawczym – każda z mam chce wrócić do pracy, chce iść do ludzi, chce kontaktu nie tylko z mopem, pralką i zmywarką i troskliwym pytaniem męża „kochanie jak minął Tobie dzień”. Na to pytanie chciałaby powiedzieć, że szef podniósł jej ciśnienie, że fajny projekt realizuje, że miała ciekawe spotkanie, a nie „nasze dziecko cały dzień płakało” lub „pralka nie nabiera wody, musiałam prać w rękach”. Nasza praca w domu jest policzalna – na wszystkie możliwe sposoby. Zgadzam się, że opisana sytuacja pokazuje coś złego. Ale większym złem jest coś innego. On pracuje, ona pracuje. On wraca do domu o 18:00, ona wraca do domu chwilę wcześniej. On siada przed telewizorem, ona stoi w kuchni i robi obiad dla całej rodziny. On opowiada (czytaj narzeka) jak to było w pracy i jak to się napracował, ona z dziećmi odrabia lekcje. On o 22:00 szykuje się do snu, bo jutro ma trudny dzień, ona zaczyna prać, prasować, sprzątać… I tu przypomina mi się stary dobry kawał – taki świąteczny. Dzień przed wigilią. Ona w kuchni coś pichci, woła męża – kochanie możesz mi pomóc? On odpowiada – no właśnie usiadłem. Jak usiadłeś, a co robiłeś wcześniej? Jak to co? Leżałem! :):):):)

Z drugiej strony znam facetów, którzy w 100% oddali się rodzinie i to oni opiekują się dzieckiem i domem, a małżonki rozwijają się zawodowo – całą tę sytuację możemy odwrócić. A, że praca w domu – kobiety czy faceta – nie jest zalegalizowana, to inna kwestia… Ale mamy nowego prezydenta (póki co elekta), więc być może będzie miał szansę się wykazać… (proszę tu nie wyciągać zbyt pochopnych wniosków, ale ciekawe co w tej sytuacji za jakiś czas powie żona elekta…). Aha – osobiście nie chciałabym brać kasy od faceta za to, że robię „coś” w domu – wystarczy dobre słowo, gest, zrozumienie dla bolącej głowy, a przede wszystkim – pomoc w wielu moich działaniach. To tyle – wracam do kuchni, bo za godzinę mąż wraca z pracy i zapewne będzie głodny 😉 😉 ;-).

Pozdrawiam wszystkie kobiety pracujące w domu (no i facetów też).